Rozdział XXXIV

-Bardziej podobasz mi się jak jesteś taki opiekuńczy i troskliwy - zaśmiałam się lekko - W takim Luke'u potrafiłabym się zakochać.

-Przykro mi Maia, ale ja nie potrafię kochać - westchnął wypuszczając mnie z objęć. 

Ręce skrzyżowałam na piersiach, bo poczułam zimno.

-Dlaczego? - zapytałam, spuszczając głowę 

-Jestem dominatem... A dominat nie kocha - chłopak ciężko westchnął i usiadł na kanapie, przyciągając mnie do siebie - Przykro mi - zabrał mnie na kolana i oparł swoją głowę o moje ramię.

-Mi też - jęknęłam czując jego usta na szyi.

-Wiesz na co mam ochotę? - zapytał kładąc prawą rękę blisko kobiecości.

Szybko strzepnęłam jego rękę i wstałam z niego.

-Nie możemy - powiedziałam stanowczo, a źrenice chłopaka pociemniały.

-Nie będziesz mi mówić co możemy, a co nie - wychrypiał.

-Nie chcę rozumiesz?! Znajdź sobie inną laskę do pieprzenia! Ja się nie zgadzam! - krzyknęłam i wybiegłam z pokoju. 

Biegłam przez wąskie korytarze, mijając "restaurację", pokoje, łazienki.

-Maja! - usłyszałam znajomy głos i zwolniłam. Nie miałam już siły.

W pewnej chwili poczułam czyjąś dłoń na moim nadgarstku, która pociągła mnie do siebie. Pisnęłam przerażona, ale gdy zobaczyłam kto mnie pociągnął to wręcz krzyknęłam.

-Przepraszam - blondyn powiedział to dość cicho, przytulając mnie do siebie.

-Luke ja nie chcę takiego życia - jęknęłam, pociągając nosem - Chcę normalnego chłopaka. Nie chłopaka, który jest dominatem. Chcę kogoś kto mnie kocha, a nie pożąda.

-Liam cię naprawdę kocha - chłopak pocałował mnie w czoło.

-Kto to.. Liam? - zapytałam, a blondyn wybałuszył na mnie oczy.

-Nie pamiętasz? - pokręciłam przecząco głową, a chłopak lekko się uśmiechnął - Może to i lepiej.

-Zmienisz się? - złapałam jego dłoń i zaczęłam się nią bawić.

-Dla ciebie się postaram - uśmiechnęłam się w jego kierunku i ziewnęłam.

*Oczami Luke'a * 

Ja naprawdę jestem dla niej ważny. Ona chce mnie...

Nie Luke'a, który udaje kogoś innego...

Może dla niej potrafiłbym się zmienić?

Kto nie ryzykuje, nie pije szampana, nieprawdaż?

Kiedy brunetka wybiegła z pokoju, chwilę siedziałem skupiony na kanapie. 

Ale ta chwila nie trwała długo.

Zerwałem się na równe nogi i wybiegłem z tego przeklętego pokoju. 

-Gdzie ona? - rozglądnąłem się i pobiegłem w korytarz, który prowadził do jej pokoju.

Biegłem jak najszybciej, aby ją dogonić. Kiedy minąłem łazienkę zacząłem się martwić, że skręciła gdzieś indziej. 

Chwilę później zauważyłem kosmyk brązowych włosów. 

-To musi być ona - szepnąłem do siebie na otuchę i biegłem jak najszybciej.

Kiedy skręciłem, zauważyłem, że to naprawdę Maja. 

-Maja! - krzyknąłem, a dziewczyna zwolniła. 

Złapałem jej nadgarstek i pociągnąłem w swoją stronę.

-Przepraszam - wyszeptałem.

Muszę zmienić się dla niej.

Dziewczyna zaczęła cicho mówić. 

Ona chce normalnego chłopaka...

Tylko czy ja nim jestem?

Te problemy, które sprowadzam na nią...

No i na siebie...

Ona musi zobaczyć we mnie kogoś ważnego.

-Liam cię naprawdę kocha - pocałowałem jej czoło, bo wiedziałem, że będzie chciała do niego wrócić.

A ja nie chcę, aby cierpiała...

Za bardzo mi na niej zależy...

-Kto to.. Liam? - zapytała, a ja myślałem, że zwariuję.

Rano pamięta kim jest Liam, a teraz nie?!

Co tu jest grane?!

-Nie pamiętasz? - dziewczyna lekko się zarumieniła i pokiwała przecząco głową, a ja mimowolnie uśmiechnąłem się.

Nie pamięta go, więc może jest dla mnie jakaś szansa?

-Może to i lepiej - powiedziałem te słowa lekko za głośno, ale nie pożałowałem.

-Zmienisz się? - Maja złapała moją dłoń i zaczęła nią kołysać.

Dość zabawne - pomyślałem.

-Dla ciebie się postaram - powiedziałem zgodnie z prawdą.

To jest moje postanowienie:

Muszę zmienić się dla niej!

Po prostu muszę!

Dziewczyna uśmiechnęłam się w moją stronę i ziewnęła.

Zaśmiałem się cicho i zabrałem ją na ręce.

-Gdzie idziemy? - powiedziała na pół żywo.

-Zaniosę cię do pokoju. Jesteś zmęczona - stwierdziłem i otworzyłem nogą drzwi od jej pokoju.

-Nie zrobisz mi nic? - zapytała, kiedy odłożyłem ją na łóżku.

-Nie bój się - pocałowałem jej czoło i podszedłem do drzwi - Zmienię się dla ciebie, bo strasznie cię kocham - uśmiechnąłem się widząc tak słodki widok, jakim była Maja.

-Dobranoc - wyszeptałem i zamknąłem drzwi.

---------------------------------

Dziewczyna, która podpisałą się "Żelcio" raczej będzie zadowolona.

Jak widzicie nie zamierzam dodawać rozdziałów, które są oparte na książce lub filmie "50 twarzy Grey'a" jak wiele z was pewnie sądziło.

Nadal będzie słodko i romantycznie...

Jesteście ciekawi czy Luke'owi uda się zmienić?

Następny rozdział już za 3, 4 dni :D

Chciałam wam również złożyć życzenia wielkanocne :D

"Spotkałam dzisiaj kurczaka,

Co po baziach skakał.

Za nim kurka podążała,

I pisanki malowała.

Wtem baranek się ukazał,

I życzenia kazał złożyć:

Szczęścia i radości moc

Na tą,

Świętą Wielką Noc!"